Z partykułą jest, jak z jeżem…
Wiemy, że istnieje, lecz spoufalać się z nim zbyt blisko nie chcemy.
Miałem w szkole podstawowej fantastyczną polonistkę, która zaszczepiła w moim sercu miłość do języka, do humanizmu, do polszczyzny, do zdobywania wiedzy…
Na lekcjach z gramatyki zwykła była mawiać przekornie w ten sposób:
“Jeśli nie wiadomo, jaką częścią mowy jest dane słowo, na pewno jest ono partykułą.”
Partykuła, jako nieodmienna część mowy, jest bowiem wyrazem (lub morfemem) nieposiadającym samodzielnego znaczenia. Jej funkcją jest nadanie wyrazowi lub zdaniu odpowiedniego zabarwienia znaczeniowego a nawet odcienia emocjonalnego.
Zauważyłeś / zauważyłaś, że w powyższym zdaniu użyłem partykuły “nawet”, żeby wzmocnić emocjonalne oddziaływanie partykuł?
Partykuł jest wiele, istnieją nawet ich podkategorie, zależne od semantyki: twierdzące, przeczące, przypuszczające, pytające, rozkazujące, akcentujące, wzmacniające, życzące i inne…
NAPRAWDĘ?
Tak, “naprawdę” naprawdę jest partykułą. Pełni ona dwie funkcje.
Funkcja 1: wzmocnienie słuszności swojego sądu, potwierdzenie jego prawdziwości.
Przykład 1: “Naprawdę wierzę w to, o czym mówię.”
Funkcja 2: zdziwienie lub niedowierzanie.
Przykład 2: “Naprawdę sądzisz, że ci uwierzę?”
Partykułę “naprawdę” piszemy razem! Howgh!
NA PRAWDĘ!
Połączenie przyimka z rzeczownikiem “na prawdę” piszemy osobno!
Przykład 3: “Stawiam na prawdę!”
Zatem sprawa jest jasna!
Partykułę naprawdę piszemy razem, połączenie przyimkowe na prawdę piszemy osobno!
CIEKAWOSTKA:
Skoro partykuła jest taką trochę “niechcianą sierotą”, pokusiłem się o sięgnięcie do jej źródłosłowu.
Oto, co znalazłem w Słowniku Etymologicznym Języka Polskiego autorstwa Aleksandra Brücknera:
“(…) partykuła = cząstka (…)”
[patrz też=> język angielski: particle; język niemiecki: die Partikel]
Cóż, partykuła zdaje się być jedynie “cząstką” mowy, lecz jest jej ważną “częścią”. Bez niej nasz język byłby uboższy. Naprawdę!
Pozdrawiam.
Włodzimierz
Osoby, które weszły na ten wpis, wpisywały w wyszukiwarce Google często poniższe frazy kluczowe:
- na prawdę czy naprwade
Teraz wszystko stało się jasne 🙂
Cieszę się bardzo, Pani Kamilo, i dziękuję za świetlisty komentarz! 🙂
Aż by się chciało chodzić na lekcje języka polskiego do takiego maestro!
@Karolina
Dziękujemy za uznanie! Język polski jest fascynujący przynajmniej z tysiąca powodów. To nie jest tylko mowa, z jej zasadami. Nasze człowieczeństwo wyraża się w języku, którego codziennie używamy. Cały humanizm, wraz z naukami pokrewnymi, ma swoje korzenie w językoznawstwie. Na naszym skromnym blogu staramy się wyjaśniać najczęściej stawiane pytania zwykłego użytkownika polszczyzny, w sposób prosty i jednocześnie atrakcyjny 🙂 Pani komentarz potwierdza, że warto. Pozdrawiamy!