Dzisiaj co nieco o nazwach własnych. Jedną z ciekawszych form… niewiedzy ludzi jest odmiana nazw własnych. Chciałem kilka przykładów dzisiaj rzucić, właśnie odmiany nazw własnych.

Hugo, czy Hugona?

Pierwsze to coś, co zasłyszałem kiedyś na mieście. Jedna pani do drugiej pani powiedziała ( tłumacząc jej drogę do szkoły):

“Trzeba iść tą ulicą prosto, a potem skręcić , i już pani jest naprzeciwko szkoły im. Hugo Kołłątaja.”

Tylko,  że ta pani nie wiedziała, iż imię Hugo jest odmienne. Czyli prawidłowo powinno być “szkoły Hugona Kołłątaja”.

Tworzenie przymiotników od nazw własnych

Kolejny przykład dotyczy tworzenia przymotników od nazw własnych. Jest to o tyle ciekawe,  że są różne przypadki tworzenia. Weźmy wyraz Marrakesz ( miasto w Maroku) , i przymiotnik od niego utworzony to “marrakeszański”. Zachowujemy więc podwójne “r”.

Ale są przypadki kiedy głoskę”r” redukujemy do jednej, np.

Odessa – odeski

Bydgoszcz – bydgoski ( a nie bydgoszczski)

W powyższych przypadkach mamy do czynienia z tak zwanym uproszczeniem fonetycznym.  Zasady gramatyczne różnych języków bardzo często sięgają , po tak zwane uproszczenia, gdyż jest to wygodniejsze do wymówienia.

Skróty w nazwach własnych

Ostatni przykład będzie w kategorii ortograficznej nazw własnych. I od razu pytanie: czy możemy zapisać nazwę placu w poniższy sposób:

plac Św. Ducha

Wygląda nieźle, ale … jest tutaj błąd, ponieważ wszystkie skróty w nazwach własnych piszemy małymi literami, czyli “plac św. Ducha.” 

A więc jeśli zapiszemy bez skrótu będzie tak: plac Świętego Ducha.

Inny przykład:

ulica ks. Stojałowskiego – ulica Księdza Stojałowskiego

Ciekawe te interpretacje nazw własnych. Pewnie jeszcze nie raz będę sięgał do tego tematu.

Osoby, które weszły na ten wpis, wpisywały w wyszukiwarce Google często poniższe frazy kluczowe:

• nazwy własne przykłady
• odmiana nazw własnych
• przykłady nazw własnych
• nazwy wasne
• nazwa własna przykłady