Pisaliśmy już o tym, jak rozpocząć przywitanie w e-mailu i czy “witam” to poprawna forma rozpoczęcia korespondencji.
Tym razem temat pokrewny: formy adresatywne w korespondencji pisanej.
Na początek krótki quiz. Która z poniższych form adresatywnych jest według Ciebie najbardziej odpowiednia?
Jak najchętniej rozpoczęłabyś / rozpocząłbyś e-mail / list / czat:
- Szanowny Panie Janie! / Szanowna Pani Anno!
- Szanowny Panie Kowalski! / Szanowna Pani Kowalska!
- Szanowny Panie! / Szanowna Pani!
Z mojego doświadczenia wynika, że w polskim kręgu kulturowym forma pierwsza (Panie [+Imię]) jest jak najbardziej dopuszczalna i akceptowalna przez obie korespondujące strony.
Panie Krzysztofie!
Forma ta jest, co prawda, bardzo spoufała ale coraz częściej akceptowalna.
Gorzej (w polskim kręgu kultury językowej) wypada forma adresatywna Szanowny Panie+[Nazwisko] a to dlatego, że jest to forma mocno oficjalna i stwarza ona niepotrzebny dystans.
Należy też zwrócić uwagę na to, że nazwisko nazwisku nie równe. To nasza polska przypadłość właśnie.
Inaczej prezentują się nazwiska deklinowalne, inaczej nazwiska nieodmienne:
Szanowny Panie Brodka!
Szanowny Panie Dobrowolski!
Porównując standardy naszych zagranicznych przyjaciół, niedopuszczalne są u nich formy:
Mr. John!
Herr Hans!
Zamiast tego są:
Dear John!
Lieber Hans!
Wracając do Polski, spotykamy jeszcze następujące, bezimienne formy przywitania:
Szanowny Panie!
Szanowna Pani!
ale ich raczej należy unikać, ze względu na ich bezimienność właśnie.
ZŁOTA PORADA:
Jeśli nie wiesz, jak się zwrócić do Twojego rozmówcy, odwołaj się do Jego pozycji:
Szanowny Panie Prezesie!
Zdarzały mi się zwrotki w stylu:
“Dziękuję za informacje, ale nie jestem prezesem, lecz dyrektorem ds. rozwoju.”
Nobilitacja: bezcenna! 🥇
Najnowsze komentarze